kategoria: LĘK PRZED ROZŁĄKĄ I NIEZNAJOMYMI

Dziecko może być oddzielone od swojego rodzica z wielu powodów.

Zabawy terapeutyczne, jakie to znajdziesz tu pomoc dla dzieci, które przebywają w szpitalu ale także dla tych, które doświadczyły rozłąki z rodzicami w efekcie : separacji i rozwodu rodziców, choroby rodzica lub dziecka (oraz związanej z tym konieczności hospitalizacji), długiego wyjazdu rodzica ( np. powołanie do wojska, zmiana miejsca pracy ), działania opieki społecznej( czasowa opieka zastępcza), pobycie rodzica w zakładzie karnym czy też interwencji kryzysowych albo wydarzeń losowych ze skutkiem tragicznym

Lęk separacyjny to największy powód stresu związanego z pobytem w szpitalu dla dzieci w wieku od 6 miesięcy do 3 roku życia. Dzieci w tym wieku boją się utraty kontaktu z Rodzicem i bycia pozostawionym bez jego opieki. Kluczem do sukcesu jest Twoja obecność i ton w jakim komunikujesz się z Dzieckiem. Staraj się być spokojny i cierpliwy.

Zmiana otoczenia, codziennej rutyny i nawyków to powody stresu dzieci w wieku 5 lat i starszych. Pobyt w szpitalu powoduje „regres” samodzielności i dzieci bardzo często powracają do zachowania z okresu niemowlęcego, efektem czego jest konieczność bycia przy rodzicu non-stop i silniejsza potrzeba bliskości. Bądź uważny na to i postaraj się NIE mówić „ Przecież jesteś już dużym dzieckiem”.  Przytul się i opowiedz bajkę.

Dzieci w wieku szkolnym , znacznie lepiej radzą sobie z brakiem rodziców ale największą trudność stanowi fakt oddzielenia ich od rówieśników i przyjaciół oraz wykluczenie ich ze środowiska szkolnego i tego czym zajmują się koledzy i koleżanki. W tej sekcji znajdziesz sposoby na to jak przenieść dziecko choćby na chwilę do tego, za czym tak tęskni i co sprawia mu największą przyjemność.

Zabawy terapeutyczne, jakie znajdziesz w tej sekcji oparte na 4 strategiach interwencyjnych:

DOSTARCZENIE INFORMACJI  – pobyt w szpitalu, czy w nowym miejscu oznacza konieczność poznania go oraz jego oswojenia. Wiedza o tym gdzie jestem, co się będzie działo i na czym będzie polegać badanie jest kluczowe aby dziecko czuło się bezpiecznie. Tylko tak Dziecko odzyskuje poczucie kontroli i sprawczości.

PERSONALIZACJA PRZESTRZENI – podczas pobytu w szpitalu łóżko Dziecka jest jego prywatna przestrzenią, dlatego tak, ważne jest aby miejsce to jak najbardziej pokazywało charakter, osobowość i nastrój Dziecka. Kocyki, poduszki, zdjęcia i talizmany wspierają odbudowanie poczucia bezpieczeństwa, tworzenie przyjaznego otoczenia, identyfikują Dziecko i dają mu powód do komunikowania się z kadrą medyczną.

POWRÓT DO TEGO, CO ZNAM – rozłąka z najbliższymi to pierwszy z czynników stresogennych, jaki należy zaadresować. Świadomość tego, że wciąż w życiu Dziecka są Ci na którym mu zależy oraz umiejętna rozmowa o nich wzmacnia Dziecko i minimalizuje jego dyskomfort.

TECHNIKI RADZENIA SOBIE – Dzieciom, które przebywają w szpitalu znacznie trudniej jest rozpoznać i skorzystać ze znanych już wcześniej sposobów radzenia sobie z emocjami w trudnych momentach. Naturalna umiejętność rozwiązywania problemów jest zakłócona przez dużą ilość bodźców i lęk, który towarzyszy każdej nowej sytuacji czy osobie. Zadanie to spoczywa na kadrze medycznej albo rodzicach.