kategoria: Izolacja i unieruchomienie

Izolacja i unieruchomienie to przede wszystkim RESTYKCJE. Brak możliwości normalnego ruchu, niezaspokojenie potrzeb sensorycznych, brak kontaktu z otoczeniem i najbliższymi przyjaciółmi i członkami najbliższej rodziny, zaburzenie normalnej rutyny dnia codziennego – wszystkie one mogą odciskać się na psychice i fizyczności Dziecka.

Utrata kontroli ciała i kontroli środowiska również stanowią główne wyzwania, natomiast ograniczone interakcje ze środowiskiem i ludźmi w nim przebywającymi mogą skutkować depersonalizacją Dziecka.

Wszystkie te czynniki zagrażają samoocenie dzieci.  Wysoki poziom lęku może powodować niepokój, depresję, egocentryzm, trudności w rozwiązywaniu problemów i niezdolność do koncentracji na czynnościach.  Halucynacje, dezorientacja, uzależnienie, depresja, wzmożone fantazjowanie, powolne reakcje intelektualne, powolne reakcje psychomotoryczne lub zmniejszone umiejętności komunikacyjne to wszystkie możliwe skutki związane z „odcięciem Dziecka” od tego do czego przywykło.

Szpitalna izolacja, zarówno ta od znajomych i przyjaciół ale także ta „ochronna” np. dla pacjentów przyjmujących chemioterapię bardzo często powoduje, że Dziecko staje się bardzo bardzo zaborcze i wymusza uwagę rodzica albo pielęgniarki na swojej osobie. To bardzo naturalny i zdrowy objaw, na który powinniśmy zwrócić uwagę i dobrać zabawy tak aby zaangażować nie tylko rodzica ale i kadrę medyczną do zabawy.

Dziecko, które przebywa w izolacji bądź unieruchomieniu musi :

– wiedzieć co się będzie działo, czego ma oczekiwać w najbliższym czasie, orientować się w czasie i przestrzeni

–  utrzymywać kontakt z tymi, którzy są dla niego ważni i bliscy a nie są obok niego w danym czasie

– mieć poczucie, że My jego Rodzice znamy sposoby na radzenie sobie z jego emocjami i poprawnie je odczytujemy

– budować relację z kadra medyczna aby jej ufać i współpracować z nią.

Zabawy jakie znajdziecie w tej sekcji pomogą Wam  wesprzeć Dziecko w każdym z tych aspektów.