Któż nie słyszał zdania : „Ale po zabawie weźmiesz się do nauki, dobrze ?” Dziecko słysząc takie zdanie słyszy w tym poleceniu sprzeczność.

Zabawę trzeba traktować powaznie, bo nie istnieje lepsza metoda, żeby się uczyć. W naszym systemie edukacji niestety nie tylko oddzieliliśmy od siebie synonimy „zabawa” i „nauka” , ale też umieściliśmy je na przeciwstawnych krańcach skali pokazującej wagę obu tych zajęć.

Dziecko nie rozróżnia życia, nauki i zabawy. Dla Dziecka stanowią one organiczną jedność. Gdy się bawi, świat dla niego jest jednością. Czuje się częścią tego świata. Wszystkie Dzieci się bawią, nawet w najgorszych i najtrudniejszych warunkach . Wojna , bieda, głód czy nadmiar dobrobytu- dzieci bawią się, kiedy to tylko możliwe.

Nie przychodzimy na świat z genetycznie zaprogramowanym mózgiem . Nasz umysł nie staje się też większy poprzez treningi, lecz rozwija się w obszarach, których używamy z entuzjazmem.

Dzieci mogą sie wszystkiego nauczyć i zostać wszystkim, i są tego świadome.

Jeśli się Dzieci zostawia w ich żywiole, zabawie, są bez wyjątku genialne. Nie chodzi o to aby mierzyć jego genialność za pomocą gotowych szablonów albo akademickich kryteriów. Chodzi o to aby dostrzegać i cenić indywidualność Dziecka- wówczas będzie się oni rozwijało.

Geniusz – od łacińskiego ingenium , co oznacza wrodzony, naturalny talent.

Wesołej zabawy bez ekranu !

Bawcie się, obserwujcie swoje Dzieci i dajcie im robić to po swojemu.